Upadłość konsumencka przeznaczona jest dla osób, które nie prowadzą działalności gospodarczej i które nie są w stanie samodzielnie spłacić swoich długów. Tzn. ich posiadany majątek, osiągane dochody nie wystarczają na spłatę wszystkich długów lub nawet jednego długu.  Nie ma przy tym znaczenia wiek takiej osoby, upadłość konsumencką może ogłosić osoba niepełnoletnia. Jak i taka osoba, która nie posiada żadnego majątku.

Upadłość konsumencka to proces, prowadzący do oddłużenia osoby, która z danych przyczyn stała się niewypłacalna. Dotyczy ona oczywiście osób nieprowadzących działalności gospodarczej. Proces ten uregulowany jest w ustawie z dnia 28.02.2003r. Prawo upadłościowe.

Powstaje pytanie, co w przypadku postępowania egzekucyjnego toczącego się przeciwko dłużnikowi, wobec którego ogłoszono upadłość konsumencką?

Instytucja upadłości konsumenckiej daje możliwość osobom fizycznym (konsumentom), które popadły w długi w wyniku zdarzeń losowych, aby mogły uwolnić się od zobowiązań finansowych (długów), w które popadły na skutek zdarzeń, za które nie ponoszą winy! Są to sytuacje wywołujące określone skutki, występujące niezależnie od woli ludzkiej w określonym miejscu i czasie (np. choroba, wypadek). W celu pomocy tym osobom ustanowiono formułę upadłości konsumenckiej.

Do napisania tego krótkiego artykułu skłoniła mnie wizyta kilku rolników prowadzących gospodarstwa rolne. Ale do rzeczy!

Ustawa prawo upadłościowe reguluje dwa tryby postępowania upadłościowego. Pierwszy z nich przeznaczony jest przedsiębiorców. W drugim oddłużenia mogą dochodzić osoby fizyczne (konsumenci) nie prowadzący działalności gospodarczej. Drugi tryb wydaje się szybszy i prostszy (upadłość konsumencka). Który z nich ma jednakże zastosowanie w przypadku osoby prowadzącej gospodarstwo rolne?