Rozstanie nigdy nie jest łatwą sytuacją dla obu osób. A jeśli dotyczy dodatkowo rodziców, generuje konieczność dokonania ustaleń, pozwalających na zagwarantowanie potomstwu odpowiedniej sytuacji materialnej. Z tego powodu niezwykle ważnym etapem są ustalenia dotyczące świadczenia alimentacyjnego.

Zgodnie z zapisami w prawie rodzice są zobowiązani do zapewnienia utrzymania swoim dzieciom, do momentu w którym te nie są w stanie utrzymać się samodzielnie. Niekiedy środki, potrzebne do spełniania tego wymogu, są uzyskiwane przez dziecko w wyniku postępowania alimentacyjnego, które dotyczy na równi obojga rodziców, bez względu na ich wzajemne pożycie.

Sąd rodzinny może w stosunku do nieletniego, czyli osoby, która popełniła czyn zabroniony przed ukończeniem 17 roku życia, zastosować nadzór kuratora lub skierować go do ośrodka kuratorskiego. Nadzór kuratora sądowego przewidziany został również w sprawach opiekuńczych. Kuratorzy sądowi wykonujący orzeczenia sądów (wyroki, postanowienia, zarządzenia) w sprawach opiekuńczych i nieletnich nazywani są kuratorami rodzinnymi.

Co do zasady, zarząd majątkiem dziecka pozostającego pod władzą rodzicielską sprawują jego rodzice. To oni dokonują decyzji w sprawach finansowych swojego dziecka. Jednak nie wszystkie decyzje mogą być przez nich podejmowane bez uprzedniej ingerencji sądu opiekuńczego. Jedną z takich decyzji jest właśnie odrzucenie spadku, dziedziczonego przez dziecko. Decyzja ta wykracza bowiem ponad zwykłe zarządzanie majątkiem dziecka (art. 101 KRiO).

Przez alimenty rozumie się świadczenie pieniężne należne od określonych osób na rzecz członków ich rodziny, w przypadku gdy potrzebna jest im pomoc materialna, gdy nie mogą sami się utrzymać. Obowiązek alimentacyjny spoczywa przede wszystkim na członkach najbliższej rodziny, na przykład: rodzicach względem dzieci, dziadkach względem wnuków, dzieci względem rodziców itp. Obowiązek ten jednak nie jest ciągły i ustaje w odpowiednio ustalonym prawnie momencie.

Ochrona kobiet w ciąży jest bardzo silnie akcentowana w Kodeksie pracy. Zapisane przepisy chronią ciężarną pracownicę przed zwolnieniem, również w okresie przebywania na urlopie macierzyńskim. Są jednak wyszczególnione sytuacje, w których wypowiedzenie umowy o pracę kobiecie spodziewającej się dziecka jest możliwe.

Pierwsze lata życia dziecka są kluczowe dla jego rozwoju. Rola ojca w opiece nad noworodkiem jest nieoceniona. Właśnie dlatego nie tylko kobiety, ale i mężczyźni mają prawo do przywilejów związanych z opieką nad dzieckiem.

Do najważniejszych uprawnień, przysługujących mężczyznom wychowującym dzieci, należą m.in.: urlop ojcowski, zwolnienie od pracy z tytułu urodzenia dziecka, urlop rodzicielski czy urlop wychowawczy.

Mało kto wie jednakże, że ojciec dziecka może również wnioskować o tzw. L4 na matkę dziecka. Kiedy i w jakim wymiarze można takie zwolnienie otrzymać oraz gdzie i kiedy złożyć stosowne dokumenty dowiedzą się Państwo w dalszej części artykułu.

Kodeks Pracy przyznaje rodzicom wychowującym przynajmniej jedno dziecko w wieku do 14 lat, prawo do skorzystania w ciągu roku kalendarzowego ze zwolnienia od pracy w wymiarze 2 dni lub 16 godzin, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.

Uprawnienie to często nazywane jest urlopem na dziecko, jednak nie jest to urlop w rozumieniu prawa pracy. Pomiędzy tymi uprawnieniami występują znaczne różnice, o czym w dalszej części artykułu.